مدتی است که به اینجا نیامده ام ،

مدتی است که به این دایره نظری نکرده ام !

دایره ای از جنس من و تو ، من و ما نه آنقدر بزرگ و نه آنقدر کوچک ! 

به حد و اندازه ی یک نقطه است !

چیزی که میبینم و من را به سر خط میراند، 

چند وقتی است که نقاشی میکشم ، خط پتی میکنم، آدم را میکشم !

صندلی های خالی دور میز شام ، موضوعاتی از جنس غبار خط پتی هایم ،

بوی کربن می آید ، زغال ، صدای جلز و ولز زن همسایه که دیروز مادرش را از دست داده است!

همزمان زن دایی صدایم میزند ، در را میکوبد پسر دایی ام ، 

فرهان ، فرهان میگویند !

قلم از دستم میوفتد !

به در نگاه میکنم ، دری کوچک ، سفید و رنگ شده ! 

داد میزنم ، اومدم !!!

هنوز صدای جلز و ولز آن زن می آید ، 

جوجه میخوری؟ - پسر دایی ام ازم میپرسد !

آه اره چرا که نه ، لبخند میزنم و میگویم!

دمپایی های بزرگتر از پایم را میپوشم ، صدای جلز و ولز بیشتر میشود ، به حیاط که میرسیم!

گوشت روی منقل را میبینم ، آن هم دقیقا همان صدا را میدهد !

گویا غم ، گوشت تنمان را میسوزاند ، برخی از افراد هم از غم دیگران خوشحال میشوند !

فک کنم اون ها همونایی هستند که گوشت رو میخورند ، مثل من ! 

البته بحث گوشت خوردن نیست ، اشتباه نکنید ، گیاه خواری هم کار درستی نیست .

بحث غم است و شادی ، بحث فرکانس صداست ، فرکانس صدای ان زن و این جوجه یکیست ، اما بوی این کجا و آن کجا !

کمی جمع میشوم، به گوشه ای مینشینم و نگاه میکنم !

به بو ها فکر میکنم ، یکی برایش سر و دست میشکنند و یکی سر و دست و کمر دیگری را میشکند !

جالب است ، فعل ها همان هستند ، اما فقط جایشان عوض میشود ! و یک نِ بیشتر !

به روزی که خودم نباشم فکر میکنم !

چه کسی  دست و بالش میشکند؟!

آیا با این تفاسیر و این حس بد ! دوست دارم که بمیرم؟

نه ، مادرم را دوست دارم ! 

نمیخواهم که اون زجر بکشد !

خب فکر میکنم کافی باشد ، ذهنم را خالی میکنم !

آه ظرف ها را یادم رفت ، باید آن ها را هم بکشم !

دنیایه خیالی ایست !

اما بد نیست ! 

فک کنم بد نشد !

نقاشیم تعریفی ندارد ، آخر بار اول است که انجامش میدهم !

شاید اینگونه تعریف کردنش جالب تر باشد !

نقاشی ای از زنی که گریه میکند ، منقلی که میسوزد ، میز شامی که خالیست ، و فردی که به بعد از مرگ خیش می اندیشد ! زیادی فلسفی نیست !

اما کافیست !

چون حقیقت است!